Stomatologia holistyczna: pacjent jako całość
Błażej Szczerbaniewicz, specjalista w leczeniu interdyscyplinarnym i zaburzeniach czynnościowych narządu żucia, od lat promuje holistyczne podejście do pacjenta. Jak wspomina, jest to podejście zaczerpnięte w dużej mierze z filozofii Spear Education. Interdyscyplinarne planowanie leczenia, mające na celu uporządkowane przeprowadzenie pacjenta przez proces leczenia, opiera się na pięciu kluczowych elementach:
- drogi oddechowe: Ich stan jest obecnie kluczowy, ponieważ oddychanie jest „głównym driverem naszego życia”. Zwężona szczęka i żuchwa często prowadzą do zwężenia dróg oddechowych, aktywacji autonomicznego układu nerwowego i zjawiska bruksizmu (zaciskania i zgrzytania zębami);
- estetyka;
- funkcja: dotyczy to mechanizmów takich jak żucie, połykanie i mowa, które zależą od sposobu oddychania;
- struktura: obejmuje deformacje, złamania, pęknięcia zębów czy braki, które trzeba uzupełnić;
- biologia: dotyczy stanów zapalnych, torbieli, zapaleń miazgi i tego typu problemów.
Co ciekawe, planowanie leczenia idzie zgodnie z tą kolejnością (od dróg oddechowych do biologii), ale samo wdrażanie leczenia jest odwrotne – zaczyna się od pilnych spraw związanych z biologią (ból, stan zapalny, złamania), mając na uwadze cały kompleksowy plan. Dzięki cyfryzacji, technologii 3D oraz rozwojowi szkoleń online, to interdyscyplinarne podejście jest dziś coraz szerzej upowszechniane w polskich gabinetach, zwłaszcza przez młodsze pokolenie stomatologów.
Bariera, której nikt nie mógł pokonać – aż do teraz
Mimo zaawansowania technologicznego i różnych filozofii leczenia zgryzu, przez lata brakowało narzędzia, które potrafiłoby zintegrować dane i dostarczyć konkretne rekomendacje. Problem polegał na niepełnych danych. Microbite.xyz narodził się z potrzeby połączenia klinicznej precyzji, inżynierii danych i realiów gabinetu. Kluczem do przełomu okazało się włączenie czwartego wymiaru – czasu.
Choć analiza pacjenta 4D (uwzględniająca czas) była już obecna w literaturze, dotyczyła ona makroruchów żuchwy (czyli dużych ruchów stawów skroniowo-żuchwowych). Stawy te są elastyczne, a przestrzeń chrząstki wynosi od 500 do 2000 mikronów.
Prawdziwą innowacją Microbite jest skupienie się na mikroruchach zębów. Ząb nie jest połączony z kością na sztywno – ma przestrzeń (szparę ozębnej) o grubości zaledwie 50 do 200 mikronów. Ta precyzja sprawia, że dostrojenie pracy narządu żucia na poziomie zębów jest dużo bardziej czułe. Przez ostatnie 60 lat tradycyjne rozwiązania symulujące żucie nie uwzględniały tej mikroruchomości.
Błażej Szczerbaniewicz porównuje zgryz do orkiestry, gdzie każdy ząb jest instrumentem. Rozwiązanie Microbite pełni funkcję dyrygenta, identyfikując, kto gra za głośno (zbyt mocny kontakt) i za szybko.
Przeciążenie nie jest definiowane jako większa siła, ale jako dłuższy niż powinien być czas kontaktu między powierzchniami zębów, niezgodny z fizjologią.
Technologia, która widzi mikrosekundy
Jak udało się zmierzyć te niewidoczne mikroruchy? Microbite wykorzystuje Cyfrową Korelację Obrazu (DIC) oraz specjalistyczny prototyp skanera. Aby uchwycić przesunięcia rzędu 1 mikrona w 1 milisekundzie, potrzebne były kamery o prędkości minimum 1000 klatek na sekundę, a nie standardowe 30 czy 60. Każdy ząb jest etykietowany w cyfrowym świecie jako obiekt 3D, zdefiniowany w sześciu stopniach swobody (trzy wymiary liniowe i trzy rotacyjne). Dzięki temu, algorytm kontroluje jego położenie i monitoruje czas kontaktu w milisekundach.
Model fundamentalny i przewidywanie migren
Największym wyzwaniem dla każdego startupu AI jest transfer danych biomechanicznych (analogowych, ciągłych) na język algorytmu. Microbite tworzy warstwę translacyjną, która przekształca trajektorie ruchu czy rozkład sił w zestandaryzowane reprezentacje numeryczne.
Komputer nie rozumie, że pacjenta boli, ale rozumie, że ząb numer 36 przesunął się o 0,2 mm w 3 sekundy: „to wystarczy, żeby przewidzieć, czy pacjent będzie miał migrenę, czy spokojny sen”.
Docelowym marzeniem Microbite jest stworzenie Modelu Fundamentalnego (podstawowego, bazowego), który posłuży jako punkt odniesienia dla wszystkich innych modeli w stomatologii. Taki model, oparty na powtarzalnych, realnych i walidowanych danych (co zapewnia posiadany prototyp sprzętu), ma nie tylko diagnozować, ale i proponować leczenie. Model ten to przykład Generatywnej Inteligencji (artysta w rodzinie AI), który potrafi zaprojektować idealnie spasowaną koronę lub szynę zanim dentysta pomyśli, że jest potrzebna.
Koniec z poprawkami i powikłaniami
Jak duży jest problem przeciążeń okluzyjnych? Według badań, nawet co drugi pacjent boryka się z zaburzonym wzorcem czynnościowym, wynikającym z zaciskania lub zgrzytania zębami.
Model Microbite ma potencjał rewolucyjny w wielu dziedzinach:
- protezy na implantach (All-on-X): Model może przewidzieć, gdzie wystąpią mikronaprężenia na pracach pełnołukowych, które obecnie często skutkują pękaniem (np. prac cyrkonowych). Pomoże to ograniczyć koszty i powikłania;
- leczenie ortodontyczne nakładkowe: Umożliwi precyzyjniejsze plany leczenia, redukując potrzebę dorabiania kolejnych nakładek i generowania dodatkowych kosztów;
- optymalizacja pracy lekarza: AI jest narzędziem, które ma ułatwić i przyspieszyć pracę stomatologa, pozwalając mu podjąć najbardziej świadomą decyzję w oparciu o obiektywne dane, które są niewykrywalne dla ludzkich zmysłów.
Największym marzeniem lekarzy zajmujących się okluzją jest „oddać pracę i nic w niej nie dotykać”. Dzięki automatyzacji i standaryzacji opartej na Modelu Fundamentalnym Microbite, to, co dziś jest domeną wybitnych praktyków, ma stać się dostępne dla każdego stomatologa.
Posłuchaj pełnej rozmowy
Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej o pięciu krokach planowania leczenia, o tym, dlaczego polscy dentyści są tak cenieni na świecie, i jak sztuczna inteligencja odmienia wizytę w gabinecie, zapraszamy do wysłuchania pełnego odcinka Mam Startup Podcast.
