Vasco Electronics jest firmą o międzynarodowym zasięgu, która powstała w 2008 roku w Krakowie. Zajmuje się projektowaniem, programowaniem i produkcją rozwiązań technologiczno-informatycznych dla urządzeń mobilnych, w tym tłumaczy mowy i asystentów podróży.
Maciej Góralski, prezes Vasco Electronics poinformował we wtorek, 16 kwietnia br., że opracowany na bazie komunikatora prototyp został przetestowany we współpracy z Polskim Związkiem Głuchych. Testy potwierdziły możliwość prostej komunikacji z osobami głuchoniewidomymi i między nimi. Obecnie trwa dopracowywanie konkretnych zastosowań urządzenia oraz udoskonalanie go pod kątem wygody i funkcjonalności.
Porozumiewanie się za pomocą Vasco Komunikatora będzie możliwe dzięki opracowanemu przez firmę kodowi, zbliżonemu ideą do alfabetu Morse’a. Komunikacja może odbywać się w nim równie szybko co pisanie na tradycyjnej klawiaturze komputerowej.
Według przedstawicieli firmy kod ten składa się z trzech znaków oznaczonych na urządzeniu, jako A, B, C. Każde słowo zawiera mniej znaków niż w alfabecie Morse’a, co oznacza, że komunikacja za pomocą kodu Vasco będzie szybsza. Każdy znak skojarzony jest ponadto z dźwiękiem i częstotliwością rozróżnianą przez osobę głuchoniewidomą poprzez dotykanie głośnika.
Opracowywane przez Vasco funkcje komunikatora pozwolą m.in. na: komunikację na odległość i dostęp do treści elektronicznych konwertowanych automatycznie przez urządzenie. Przy pomocy jednego urządzenia możliwe będzie również porozumiewanie się grupy osób głuchoniewidomych zebranych w jednym pomieszczeniu. Drgania w urządzeniu, które odpowiadają odpowiednim znakom, przenoszone są na niemal każdą powierzchnię płaską, np. stół. Osoba głuchoniewidoma ze znajomością alfabetu Vasco odczyta tekst wypowiedzi poprzez dotknięcie dłonią stołu, na którym będzie leżał komunikator.
Według szacunków Towarzystwa Pomocy Głuchoniewidomych, w Polsce żyje około 7-8 tysięcy takich osób. Część z nich z niepełnosprawnością tą się urodziła, inni nabyli ją w trakcie życia w wyniku różnych chorób (w tym genetycznych), urazów lub starości.
Osoby głuchoniewidome nie są w stanie zrekompensować ani uszkodzenia wzroku słuchem – jak niewidzący, ani też słuchu wzrokiem – jak niesłyszący. W związku z tym dużo więcej wysiłku i zaangażowania wymaga od nich wykonywanie czynności dnia codziennego, podtrzymywanie kontaktów z innymi osobami, kształcenie się oraz podejmowanie i wykonywanie pracy. Niezbędne jest przy tym także wsparcie otoczenia, a w wielu przypadkach również specjalistyczna pomoc.
źródło: PAP – Nauka w Polsce
