Należności w kosztach firmowych

Dodane:

Informacja prasowa Informacja prasowa

Udostępnij:

W skład przychodu z działalności gospodarczej wchodzą między innymi kwoty należne, nawet te, które nie zostały uregulowane. Oczywiście, w rzeczywistości nie powiększają majątku przedsiębiorcy, jednak w pewnych sytuacjach mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Nieściągalne należności – co to jest?

Nieściągalne należności to po prostu cena towaru lub usługi albo inne zobowiązanie pieniężne, którego kontrahent nie uiścił, mimo że upłynął już termin płatności, a wierzyciel wielokrotnie go w tej kwestii ponaglał. Ze względu jednak na to, że miała miejsce jakiegoś rodzaju transakcja, a przedsiębiorca spełnił swoje zobowiązanie, jest zobligowany odprowadzić podatek od należności, którą powinien otrzymać, a której w rzeczywistości nie odebrał – czyli właśnie od nieściągalnej należności. 

Nieściągalne należności a koszty uzyskania przychodu  

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych znaleźć możemy zapisy o tym, że za koszty uzyskania przychodu nie uważa się wierzytelności odpisanych jako nieściągalne, z wyjątkiem takich wierzytelności nieściągalnych, które uprzednio na podstawie art. 14 zostały zarachowane jako podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym przychody należne i których nieściągalność została uprawdopodobniona. Ustawa mówi też, że za przychód z działalności uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Co istotne, kosztami uzyskania przychodów nie mogą być wierzytelności przedawnione. Wynika z tego jasno, że wierzytelności nieściągalne mogą być rozliczane jako koszty podatkowe tylko do chwili, w której nastąpi ich przedawnienie.

Udokumentowanie nieściągalnych należności

Do zaliczenia nieściągalnych należności jako kosztów uzyskania przychodów niezbędne jest wykazanie, że podatnikowi z tytułu transakcji należała się zapłata i nie uzyskał jej mimo starań, a samo roszczenie nie jest przedawnione. Jako dokumenty mogące to potwierdzić ustawodawca wskazuje

– postanowienie o nieściągalności, uznane przez wierzyciela jako odpowiadające stanowi faktycznemu, wydane przez właściwy organ postępowania egzekucyjnego,

– postanowienie sądu o:

  • oddaleniu wniosku o ogłoszenie upadłości obejmującej likwidację majątku, gdy majątek niewypłacalnego dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie kosztów postępowania lub wystarcza jedynie na zaspokojenie tych kosztów,
  • umorzeniu postępowania upadłościowego, gdy zachodzi okoliczność wymieniona wyżej,
  • ukończeniu postępowania upadłościowego,

– protokół sporządzony przez podatnika, stwierdzający, że przewidywane koszty procesowe i egzekucyjne związane z dochodzeniem wierzytelności byłyby równe albo wyższe od jej kwoty.

Jeżeli nieściągalne należności nie są duże, wystarczy protokół sporządzony przez podatnika, w którym wskaże on, że przewidywane koszty egzekucyjne w związku z dochodzeniem wierzytelności będą równe bądź wyższe niż kwota tej wierzytelności. W przypadku większych kwot konieczne może okazać się postanowienie organu egzekucyjnego lub postanowienie sądu.

Należy pamiętać o tym, że do kwoty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej w przypadku czynnych podatników VAT można zaliczyć jedynie wierzytelności w kwocie netto – podatek VAT nie jest włączany do przychodów należnych, więc nie może być kosztem uzyskania przychodów.

fot. pixabay.com