Od nowego roku wpłaty do Urzędu Skarbowego będą dokonywane na nowe mikrorachunki podatkowe. Będzie to dotyczyło nie tylko osób prowadzących działalność gospodarczą, ale także wynajmujących mieszkanie czy też prowadzących tzw. działalność bez rejestracji.
Od 1 stycznia 2020 roku zobowiązania za PIT, CIT i VAT należy wpłacać na indywidualny mikrorachunek podatkowy. Wszystkie obecne numery rachunków podatkowych Urzędów Skarbowych będą obowiązywać jedynie do końca 2019 roku. – Oznacza to, że przelewy wykonane od 1 stycznia na rachunki US nie będą przyjmowane. Podatnicy i płatnicy od 1 stycznia będą mieli obowiązek rozliczać się z wykorzystaniem mikrorachunków. Warto zaznaczyć, że podatki inne niż PIT, CIT, VAT, czyli np. PCC lub akcyzę, w dalszym ciągu trzeba będzie płacić na rachunki bankowe US, które zostaną umieszczone w wykazie rachunków bankowych urzędów skarbowych – wyjaśnia Piotr Ciszewski, ekspert podatkowy w firmie inFakt.
Jak podkreśla Ministerstwo Finansów, mikrorachunek będzie wykorzystywany wyłącznie do wpłat podatków oraz identyfikacji podatników. – Co ważne, podatnik nie będzie miał możliwości sprawdzenia salda rozliczeń oraz historii wpłat na mikrorachunek – wskazuje Ciszewski. Zwroty nadpłat oraz podatków, wynikające na przykład z rozliczenia rocznego, będą realizowane na wskazany w urzędzie skarbowym rachunek podatnika lub przekazem pocztowym.
Numery mikrorachunków są generowane przez Ministerstwo Finansów i przydzielane każdemu przedsiębiorcy – przedsiębiorca nie musi więc sam niczego w tym zakresie robić. Swój numer mikrorachunku można sprawdzić już teraz, podając PESEL lub NIP firmy, korzystając z generatora udostępnionego przez Ministerstwo Finansów.
Numer PESEL należy podać, gdy osoba nie prowadzi działalności gospodarczej, ale za to np. prowadzi najem prywatny i płaci PIT z tego tytułu lub prowadzi działalność nierejestrowaną i ma obowiązek rozliczenia zaliczek na PIT. PESEL podają także osoby, które nie są czynnymi podatnikami VAT.
Natomiast numerem NIP należy posługiwać się w przypadku prowadzenia działalności gospodarczej, statusu czynnego podatnika VAT lub jeśli jest się podatnikiem na podstawie odrębnych ustaw – ale takim, którego nie dotyczy ewidencja PESEL. Dodatkowo identyfikatorem NIP dla celów mikrorachunku należy posługiwać się w przypadku statusu płatnika podatków, składek na ubezpieczenie społeczne i/lub zdrowotne. Dotyczy to np. pracodawców czy zleceniodawców, którzy opłacają składki ZUS i PIT za kogoś innego.
Ważną kwestią, która dotyczy przedsiębiorców, jest kolejność księgowania wpłat na mikrorachunek (ściśle określona w art. 62 Ordynacji podatkowej). Jeżeli podatnik reguluje zobowiązanie, dla którego nie minął jeszcze termin płatności, wpłaty zaliczane są na poczet podatku zgodnie ze wskazaniem podatnika lub w przypadku braku takiego wskazania – na poczet zobowiązania podatkowego o najwcześniejszym terminie płatności spośród wszystkich zobowiązań podatkowych.
Ciszewski przypomina również, że jeżeli podatnik reguluje wpłaty z tytułu podatków, dla których termin płatności upłynął, wpłaty zaliczane są na poczet zaległości o najwcześniejszym terminie płatności we wskazanym podatku, a w przypadku braku takiego wskazania lub braku zaległości we wskazanym podatku – na poczet zaległości o najwcześniejszym terminie płatności spośród wszystkich pozostałych.
Mikrorachunek składa się z 26 znaków w schemacie LK10100071222YXXXXXXXXXXXX, gdzie:
- LK jest liczbę kontrolną,
- wartość 10100071 jest stała dla każdego mikrorachunku podatkowego; wskazuje na numer rozliczeniowy w NBP,
- wartość 222 jest stała dla każdego mikrorachunku podatkowego; wskazuje na numer uzupełniający w NBP,
- Y=1 w przypadku, gdy numerem identyfikacyjnym jest numer PESEL,
- Y=2 w przypadku, gdy numerem identyfikacyjnym jest numer NIP,
- kolejne pola to podany numer identyfikacyjny (PESEL lub NIP),
- na ostatnich miejscach pojawią się zera, tak aby rachunek składał się z 26 znaków.
