Zdjęcie główne artykułu by pexels.com
Pierwszym krokiem powinno być przygotowanie dokumentu, w którym precyzyjnie i szczegółowo opiszemy potencjał firmy oraz wskażemy np. na co przeznaczymy pozyskany kapitał. Tak zwany teaser inwestycyjny powinien koncentrować się na produkcie czy usłudze startupu.
W przypadku dalszego zainteresowania inwestora włożeniem środków w startup, konieczne staje się podpisanie umowy poufności (z ang. non-disclosure agreement, w skrócie: NDA). NDA to umowa, w ramach której dochodzi do udostępnienia poufnych informacji o firmie potencjalnemu inwestorowi. Dzięki zawarciu takiego porozumienia obie strony mają czuć się bezpiecznie i komfortowo w trakcie dalszych negocjacji.
Nie ma przepisów prawa, które określałyby wymogi konstruowania i zawierania takich umów. Strony mają swobodę w ustalaniu ostatecznego brzmienia postanowień takich umów. Treść i cel umowy nie może być jednak sprzeczna z prawem, z naturą stosunku prawnego lub z zasadami współżycia społecznego. Treść poszczególnych postanowień powinna być dostosowana do konkretnego startupu, rodzaju pomysłu, branży itp.
Każda umowa NDA powinna zawierać określenie tego, co objęte stanowi informację poufną. Informacjami poufnymi mogą być dane technologiczne, wiedza technologiczna związana z obsługą płatności gotówkowych i bezgotówkowych, opisy wewnętrznych procedur, opisy sposobów zabezpieczeń systemów komputerowych, strategie i organizacje firm, polityka finansowa i marketingowa, listy kontrahentów lub potencjalnych kontrahentów, cenniki, dane finansowe, umowy z kontrahentami.
Umowa powinna zawierać czas trwania obowiązku zachowania poufności (np. 12 – 24 miesięcy) oraz cel, dla którego informacje mogą zostać wykorzystane (np. pozyskanie inwestora do spółki).
Najistotniejszym postanowieniami będą jednak konsekwencje naruszenia zakazu ujawnienia informacji poufnych. Zastrzeżenie kary umownej rodzi po stronie inwestora rzeczywistą odpowiedzialność w przypadku naruszenia postanowień umowy. Jeśli natomiast kara umowna nie zostanie wynegocjowana (wskazana w umowie kwota), w grę wchodzi odpowiedzialność na zasadach ogólnych. Wówczas wysokość odszkodowania uzależnia się od wysokości poniesionej szkody.
Należy pamiętać, że zobowiązanie do zachowania poufności nie obejmuje informacji ogólnie dostępnych oraz danych, których ujawnienia wymagają przepisy prawa. Strona, której zostały przekazane informacje poufne nie ponosi odpowiedzialności za ich ujawnienie w przypadku informacji, które są znane stronie z innych źródeł, bez obowiązku zachowania ich w tajemnicy, zostały ujawnione do publicznej wiadomości na podstawie pisemnej zgody strony lub w sposób nie stanowiący naruszenia niniejszej umowy, zostały opracowane niezależnie przez pracowników strony, której zostały przekazane informacje poufne.
Podsumowując, warto zadbać, aby umowa NDA zabezpieczała interesy startupu, który ujawnia informacje poufne oraz umożliwiała skuteczne dochodzenie roszczeń z tytułu naruszenia przez inwestora postanowień. Nie można zapominać, że podpisanie umowy NDA nie daje jednak stuprocentowej gwarancji bezpieczeństwa – dlatego też przed podpisaniem takiej umowy warto skorzystać z pomocy prawnika, by dokładnie zrozumieć konsekwencje poszczególnych zobowiązań.
–
Jarosław Ziobrowski
Adwokat, mentor, autor wielu publikacji z zakresu prawa i podatków i partner w kancelarii Kurpisz i Ziobrowski adwokacka sp.p, twórca Akademii Prawa dla Startupów, oferującej darmowe porady prawne i podatkowe dla startupów.
