Jak powstało Global Hydrogen?
Manfred Schatovich: Global Hydrogen to efekt współpracy austriackich i polskich firm technologicznych. Wieloletnie kontakty między obydwoma krajami, oparte na wymianie doświadczeń w zakresie badań gazu syntetycznego i zastosowań do przemysłowej produkcji wodoru przez SynGas, doprowadziły ostatecznie do powstania nowej spółki.
Co do tej pory było największym wyzwaniem projektowym?
Jednym z głównych celów naszych badań było takie zwymiarowanie komponentów, aby wszystkie jednostki zmieściły się w 40-stopowym kontenerze. Kolejną i najważniejszą częścią badań było wyzwanie polegające na wymaganiu jak najmniejszego zużycia energii podczas wytwarzania wodoru. Aby osiągnąć entalpię procesu w zakresie plus-minus zero.
Gdzie swoje zastosowanie będzie mógł znaleźć mobilny reaktor kontenerowy produkujący zielony wodór? Czy jest dedykowany odbiorcom indywidualnym? Czy może większym podmiotom, jak np. parki technologiczne, gminy?
Nasz reaktor kontenerowy GH300 może być stosowany wszędzie tam, gdzie produkowana jest biomasa. Myślimy w szczególności o małych miastach i gminach oraz punktach zbierania biomasy odpadowej. W kręgu naszych zainteresowań są również wszelakie procesy przemysłowe, w trakcie których wytwarzana celuloza jest produktem odpadowym, a dzięki niej można wytworzyć dodatkową energię użyteczną.
Jakie są koszty produkcji finalnego produktu, czyli zielonego wodoru pochodzącego z takiego reaktora?
Cena sprzedażowa naszego reaktora kontenerowego GH300 wyniesie około 2 mln euro. Ponadto możemy również dostarczyć przyjazne dla użytkownika komponenty, takie jak sprężarki i zbiorniki na wodór lub dostarczyć kompletne stacje wodorowe. Jednak bardzo często wytwarzany wodór jest przekształcany w energię elektryczną za pomocą ogniw paliwowych i może być wykorzystywany lokalnie lub do użytku osobistego.
Czy aktualny kryzys energetyczny to szansa dla odnawialnych źródeł energii, a zwłaszcza wodoru?
Obecna sytuacja na rynku energii pokazuje nam, że w przyszłości będziemy musieli polegać na samowystarczalności i regionalnej produkcji z odnawialnych zasobów naturalnych. W szczególności biomasa w ciągu najbliższych kilku lat będzie w centrum zainteresowania producentów energii. Lokalna produkcja i lokalna konsumpcja bez długich tras transportowych to rozwiązanie dla wielu regionów, które znajdują się poza infrastrukturą miejską. Wodór z pewnością jest jednym z najważniejszych nośników energii w regionalnym zaopatrzeniu w energię.
Kiedy planujecie globalnie skomercjalizować swoje rozwiązanie? Czy urządzenia będą produkowane wyłącznie w Polsce?
Już sam początek to trudne i intensywne prace przygotowawcze do komercjalizacji. W ciągu najbliższych trzech lat produkcja będzie odbywać się w Polsce, a w przyszłości wszystkie egzemplarze będą produkowane i dystrybuowane w Polsce. Chcemy również rozwijać partnerstwa strategiczne na rynku międzynarodowym, aby móc produkować większe ilości naszego produktu.
Komisja Europejska zaproponowała, że od 2035 roku w UE nie będzie można sprzedawać nowych aut z silnikami spalinowymi. Czy to również szansa na szybki dla „wodorowego” biznesu?
Jednym z najważniejszych elementów w branży motoryzacyjnej jest technologia napędów oraz wykorzystywane źródła energii. Zgodnie z obecnym stanem rozwoju, transport ciężki musi i może być napędzany wyłącznie silnikami w technologii wodorowej z ogniwami paliwowymi. Trzeba wziąć równie pod uwagę to, że silniki spalinowe napędzane wodorem są bardzo ekonomiczne w codziennej eksploatacji. Zasięg na poziomie 1000 kilometrów jest możliwy wyłącznie dzięki tej technologii.
Biomasa potrzebna do wyprodukowania zielonego wodoru jest wszechobecna. Czy na pewno? Jakie rejony świata są najciekawsze pod względem komercjalizacji Waszego rozwiązania?
Skupiamy się przede wszystkim na tzw. biomasie odpadowej, która w mniejszym lub większym stopniu obecnie nie jest wykorzystywana i w dużych ilościach gromadzi się w sektorze komunalnym. Dotyczy to wszystkich krajów na świecie, w których celuloza może być produkowana z fotosyntezy. Kraje bez biomasy mogą wytwarzać wodór z energii fotowoltaicznej i elektrolizy oraz wykorzystywać go do różnych celów.
Jakie są korzyści, które wynikają ze stosowania zamiennika energii w postaci zielonego wodoru?
Generalnie chodzi o jak najszybszą redukcję emisji CO2 i budowanie zdecentralizowanego zaopatrzenia w energię, uniezależnienie się od międzynarodowych dostawców energii, uniknięcie nieustannego szantażu o charakterze politycznym i gospodarczym oraz zagwarantowanie niezależności w produkcji i dystrybucji energii. Wodór jest najlepszym na świecie rozwiązaniem tego problemu.
A czy są jakieś negatywne skutki uboczne wynikające z produkcji i stosowania zielonego wodoru?
Nie ma żadnych negatywnych scenariuszy wynikających z produkcji wodoru. W zasadzie ekstrakcja jest procesem cyklicznym z udziałem światła słonecznego i zawartej w nim energii. To po prostu odwrócenie fotosyntezy.
Niedawno spółka Global Hydrogen zadebiutowała na rynku NewConnect. Jakie macie plany na najbliższą przyszłość?
Pierwsze reaktory kontenerowe GH 300 powstaną w ciągu najbliższych 8-12 miesięcy. Komercjalizacja produktów już trwa. Nawiązaliśmy partnerstwa z klientami, a także planujemy przejęcie strategicznych partnerów w celu wypracowania synergii. Cały czas będziemy dążyć do jak najszybszego uzyskania pozycji rynkowej. Wodór będzie siłą napędową transformacji energetycznej, a Global Hydrogen chce odegrać w tym procesie jedną z głównych ról.
