– Z mojego doświadczenia wynika, że ważną cechą w zarządzaniu uprawianym przez Polaków jest gotowość do improwizacji. Jesteśmy przygotowani na nieprzewidywalne sytuacje, co nieustannie trzyma nas w pogotowiu – powiedział na antenie Radia 357 Boris Kudlička, słowacki scenograf związany z Teatrem Wielkim.
Z kolei Andrzej Dąbrowski z Philip Morris International stwierdził, że stylu przywódczego „nie powinno się przyklejać do flagi”, bo w każdym regionie świata można znaleźć utalentowanych managerów. Zdaniem gościa Firmamentu, styl zarządzania wynika z czynników zewnętrznych i wewnętrznych, czyli od sytuacji, w jakiej obecnie znalazło się przedsiębiorstwo.
Styl przywódczy a kultura
W trakcie audycji swoimi spostrzeżeniami na temat stylów przywódczych podzielił się prof. Rafał Mrówka z SGH, z którym jakiś czas temu rozmawiałem o programie MBA for Startups – naszą rozmowę znajdziecie 👉 tutaj. Tymczasem oddaję głos profesorowi.
Na zdjęciu: prof. Rafał Mrówka z SGH | fot. mat. pras.
Znajomość kultury ma znaczenie
„Znajomość specyfiki kultur narodowych ma fundamentalne znaczenie z punktu widzenia doboru stylu zarządzania przez menadżerów i osiąganej dzięki temu efektywności. Prekursorem badań nad tym obszarem był Geert Hofstede.
Jednak od 2004 roku najpoważniejszym światowym badaniem tej problematyki jest projekt GLOBE. W ostatniej edycji badania GLOBE 2020 zaangażowanych było niemal 500 badaczy badających kultury i efektywność przywództwa w 150 krajach. Ja miałem przyjemność być jednym z badaczy zbierających dane dotyczące Polski.
Dostosuj styl przywódczy do pracowników
Najważniejszym wnioskiem płynącym z tego projektu jest to, że z punktu widzenia menedżerów ważne jest, jakich zachowań przywódczych oczekują pracownicy w danej kulturze. Gdyż menedżerowie powinni dopasować się do tych oczekiwań. Dlatego tak ważne jest poznanie lokalnych kultur.
Czego oczekują polscy pracownicy w świetle wyników ostatniego badania?
Największe różnice dotyczą wymiaru tzw. autonomiczności przywództwa, czyli stopnia w jakim liderzy są niezależni i indywidualistyczni. Efektywność przywódcza w Polsce wymaga ponadprzeciętnie wysokiego poziomu tego kryterium w porównaniu ze średnią światową. A Polska jest krajem, gdzie oczekiwania dotyczące tej autonomii są jednymi z najwyższych na świecie. Czyli skuteczni liderzy w Polsce powinni ponad standardowo być niezależni i indywidualistyczni.
Druga najważniejsza różnica w stosunku do średnich wyników na świecie dotyczy w podobnym stopniu dwóch wymiarów:
- zorientowania na ludzi definiowanego jako stopień, w jakim liderzy są pomocni i rozważni, ale także współczujący i hojni wobec swoich zespołów
- oraz stylu partycypacyjnego, czyli stopnia, w jakim liderzy angażują innych w podejmowanie i wdrażanie decyzji.
W przypadku obu tych kryteriów wynik Polski jest wyraźnie niższy od światowej średniej. Choć tu wiele krajów notuje jeszcze niższe wyniki.
Empatia staje się coraz ważniejsza
Wniosek jest jednak taki, że efektywni przywódcy w Polsce mogą być nieco mniej empatyczni niż w większości regionów świata i mogą mniej angażować pracowników w proces podejmowania i wdrażania decyzji.
Tu jednak trzeba zauważyć, że dane do tych badań były zbierane tuż przed pandemią, która okazała się okresem rosnącego znaczenia empatii u liderów. Osobną sprawą pozostaje kwestia postępującej unifikacji kultur pomiędzy krajami, które ze sobą współpracują. A tak się dzieje pomiędzy Polską i Europą od czasu naszego członkostwa w Unii Europejskiej. Przy czym większe różnice dotyczące kultur i stylów przywódczych mogą występować nie tyle co poszczególnymi krajami, ale pomiędzy oddziałami światowych firm zlokalizowanych w wielkich miastach a małymi firmami zlokalizowanymi z dala od wielkich ośrodków miejskich”.
